تنشیر
لغت‌نامه دهخدا
تنشیر. [ ت َ ] (ع مص ) نیک پراکنده کردن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (از آنندراج ). گستردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || فسون کردن و نشرة نبشتن . (از منتهی الارب ). فسون کردن و افسون نوشتن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال : نشر علیه الرقیة. (از اقرب الموارد).
