تنضیض
لغت‌نامه دهخدا
تنضیض . [ ت َ ] (ع مص ) بسیار درم و دینار گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بی آرام ساختن کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تحریک چیزی . (از اقرب الموارد). انگیختن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : الطرثوث ، ینضض الارض تنضیضاً. (ابن البیطار از یادداشت ایضاً).
