تنغرلغتنامه دهخداتنغر. [ ت َ ن َغ ْ غ ُ ] (ع مص ) دیگرگون گردیدن بر کسی و خشم گرفتن و ترسانیدن . || پرخشم شدن . || انگشت را در حلق کسی درآوردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
