تنواء

تنواء. [ ت َن ْ ] (ع مص ) نَوْء. برخاستن به کوشش و مشقت تمام . || بگرانی برخاستن : ناء بالحمل . || گران و مائل گردانیدن کسی را: ناء به الحمل ، منه قوله تعالی : ما ان مفاتحه لتنوء بالعصبة ؛ ای لتُنی ٔ العصبة بثقلها. || افتادن از گرانباری : ناء فلان (از اضداد است ). (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).