تنک رنگ
لغتنامه دهخدا
تنک رنگ . [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ رَ ] (ص مرکب ) دارای رنگی روشن و شفاف و لطیف . مقابل تیره رنگ :
تا به یاقوت تنک رنگ بماند گل سرخ
تا به بیجاده ٔ گلرنگ بماند گل نار.
رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.
تا به یاقوت تنک رنگ بماند گل سرخ
تا به بیجاده ٔ گلرنگ بماند گل نار.
فرخی .
رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.