تنگباری

تنگباری . [ ت َ ] (حامص مرکب ) صفت تنگبار. دیرپذیری . دشوارپذیری . تنگی اجازه و رخصت :
چون هست تنگباری در طبع او سرشته
هر ساعتی به خواهش زو بار می چه جویی ؟

سمائی مروزی .

معروف لبت به تنگباری
چونانکه دلت به تنگ خویی .

انوری .

آوازه فراخ شد به عالم
درگاه ترا به تنگباری .

خاقانی .

ز تیغ تنگ چشمان حصاری
قدرخان را در آن در تنگباری .

نظامی .

رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن و تنگبار شود.