تنگ بستن
لغت‌نامه دهخدا
تنگ بستن . [ ت َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) تنگ کشیدن . تنگ برکشیدن . استوار ساختن زین اسب با بستن نواری مخصوص . بستن و محکم ساختن تنگ اسب و آماده ساختن اسب را جهت سواری و کارزار :
به زین بر، ببستند تنگ استوار
بگفتند و رفتند زی کارزار.
چون تو سوار فضل کجا در همه جهان
بر مرکب کمال هنر بسته تنگ تنگ .
میدان فراخ یافته ایم و دلیروار
بر مرکب هوا و هوس بسته تنگ تنگ .
ببر گرفت مرا تنگ و تنگ اسب فراق
ببست گفتم یارا تو بر چه سودایی ؟
رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.
به زین بر، ببستند تنگ استوار
بگفتند و رفتند زی کارزار.
فردوسی .
چون تو سوار فضل کجا در همه جهان
بر مرکب کمال هنر بسته تنگ تنگ .
سوزنی .
میدان فراخ یافته ایم و دلیروار
بر مرکب هوا و هوس بسته تنگ تنگ .
سوزنی .
ببر گرفت مرا تنگ و تنگ اسب فراق
ببست گفتم یارا تو بر چه سودایی ؟
سوزنی .
رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.
