ترجمه مقاله

تن شوی

لغت‌نامه دهخدا

تن شوی . [ ت َ ] (اِ مرکب ) تن شو. حوض و جوی آب و چشمه و امثال آنرا گویند عموماً. (برهان ). هرچه بدان تن شویند عموماً. (انجمن آرا). جوی یاچشمه که در او غسل کنند عموماً. (آنندراج ). حوض آب و جوی و چشمه و مانند آن و جوی آبی که در آن مردمان تن می شویند و غسل می کنند. (ناظم الاطباء) :
به تن شوی جامه ز تن دور کرد
شب تیره در چشمه ٔ نور کرد.

امیرخسرو.


|| در عبارتهای زیر بمعنی ظرف بزرگ یا حوض گونه ای که در آن تن شویند. مرادف کلمه ٔ «وان » : حضرت خواجه پاره ای گوشت و صابون و روغن چراغ بمن داده که به قصر عارفان بمنزل ما رسان به این طریق که در خانه را گشای و این چیزها را در تن شو گذار، چون بمنزل ایشان رسیدم بهمان طریق آن چیزها را در تن شو گذاشتم . (انیس الطالبین بخاری ص 196)... در خانه ای که ما باشیم چرا به غفلت می درآئی ، چرا واقف نمی باشی ، پس از آن خواجه انگشت سبحه ٔ خود را بر زمین نهادند شیخ شادی سرنگون در تن شو افتاد... و از خود رفت . (انیس الطالبین بخاری ص 197). || تخته که میت را بر بالای آن شویند خصوصاً. (برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) :
یاد کن زیرت اندرون تن شوی
تو بر او خوار خوابنیده ستان .

رودکی .


و علی علیه السلام پیغمبر را علیه الصلوةوالسلام بر تخت تن شوی گردانید هم با آن پیرهن که بر تن مبارک او بود واز او نیاهیخت و بر زبر پیرهن آب بر او همی ریخت . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
چهارپای جنازه به ... زنْت اندر
اگر نگیری پای جنازه و تن شوی .

سوزنی .


ترجمه مقاله