تهوین

تهوین . [ ت َ ] (ع مص ) آسان کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (مجمل اللغة). آسان و سبک کردن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از صراح اللغة) (از اقرب الموارد). یقال : هون علیک ؛ ای خفف و لاتبال . (اقرب الموارد). || سبک داشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || حقیر و هیچ شمردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).