تهیب

تهیب . [ ت َ هََ ی ْ ی ُ ] (ع مص ) ترسیدن . (تاج المصادر بیهقی ). همدیگر ترسیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ترسانیدن . (از اقرب الموارد): تهیبنی زید؛ ای اخافنی . (اقرب الموارد). || شکوه داشتن . (زوزنی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا) (تاج المصادر بیهقی ).