تهی نام
لغتنامه دهخدا
تهی نام . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] (ص مرکب ) بی نام و آنکه جز نام چیزی از وی در میان نباشد. (ناظم الاطباء) :
که شاه جهان چون جهان رام کرد
ستم را از عالم تهی نام کرد.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.
که شاه جهان چون جهان رام کرد
ستم را از عالم تهی نام کرد.
نظامی .
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.