ته میکده
لغتنامه دهخدا
ته میکده . [ ت َ هَِ م َ / م ِ ک َ دَ / دِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ته میخانه . به معنی میکده و زمین میخانه و این اصطلاح اهل زبان است . (بهار عجم ) (آنندراج ). اندرون میکده . داخل میکده :
سر رازی که بد از صومعه داران محجوب
در ته میکده مستان به ملا بگشایند.
سر رازی که بد از صومعه داران محجوب
در ته میکده مستان به ملا بگشایند.
حضرت شیخ (از آنندراج ).