ته کار

ته کار. [ ت َ هَِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اصل و مآل کار. (آنندراج ). پایان و انجام کار. نتیجه ٔ کار. سرانجام کار :
شیرین پسران که دلبر و دلدارند
در دیده ٔ بلبلان ، گل بی خارند
غافل ز ته کار نباشی کاینها
در کیر نهان همچو رطب کس دارند.

قبول (از آنندراج ).

دور بیتابی که از حسن ته کار آگه اند
چون حنای بسته می دانند کار بسته را.

محسن تأثیر (ایضاً).

رجوع به ته و دیگرترکیبهای آن شود.