ته تغاری

ته تغاری . [ ت َه ْ ت َ ] (ص نسبی مرکب ، اِ مرکب ) آنچه در ته تغارماند از ماست و غیره . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || به مزاح ، فرزند بازپسین زن که پس از آن نزاید. بچه ٔ آخرین زنی . فرزند واپسین . عجزه . زکرمه . ابن هرمة. ابن عجزة. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا).