تواطس
لغتنامه دهخدا
تواطس . [ ت َ طُ ] (ع مص ) موافقت کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تواطح . (اقرب الموارد). || بلند شدن موج و طپانچه زدن آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تلاطم . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). تلاطم موج . (از اقرب الموارد).