تواطو

تواطؤ. [ ت َ طُءْ ] (ع مص ) توافق . (زوزنی ) (از اقرب الموارد). موافقت و سازواری و اتفاق کردن بر امری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). با همدیگر موافقت کردن . (آنندراج ). اتفاق کردن . همداستان شدن . سازواری بر... موافقت بر... اتفاق در... (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || لفظی را گویند که وضع شده باشد بر امری عام و مشترک باشد بین افراد، علی السویه ، مانند لفظ انسان . و مقابل این لفظ است لفظ تشکیک ... (از کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به تشکیک شود.