توتیاغبار
لغتنامه دهخدا
توتیاغبار. [ غ ُ ] (ص مرکب ) دارای غباری بخاصیت توتیا. دارای غباری چون سرمه که روشنی بخش و نیرودهنده ٔ دیده باشد :
قریر دیده ٔ فتح و ظفر به شرق و به غرب
ز جنبش سپه توتیاغبار تو باد.
رجوع به توتیا و دیگر ترکیبهای آن شود.
قریر دیده ٔ فتح و ظفر به شرق و به غرب
ز جنبش سپه توتیاغبار تو باد.
سوزنی .
رجوع به توتیا و دیگر ترکیبهای آن شود.