توطن

توطن . [ ت َ وَطْ طُ ] (ع مص ) جای گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (دهار) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). وطن گرفتن . (زوزنی ) (از اقرب الموارد). اقامت در جائی که گوئی وطن است . (ناظم الاطباء). || بر چیزی شدن دل . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).