توفر دواعی

توفر دواعی . [ ت َ وَف ْ ف ُ رِ دَ ] (ترکیب اضافی ، اسم مرکب ) نزد شعرا آن است که چیزی راذکر کنند که برای تحصیل آن جمیع اسباب بود. مثال :
بر کشتن من رسیده ای مست
ای کافر ترک تیغ دردست .

(کشاف اصطلاحات الفنون ).