توفیق

توفیق . [ ت َ ](اِخ ) ابومحمدبن محمد الحسین بن عبداﷲبن محمد. اصلاً از مغرب است ولی در دمشق زندگی می نمود. وی از مهندسین و منجمین و ادباء قرن ششم هجری قمری است . در دمشق به تدریس و افادات علمیه اشتغال داشته و به فهم و به علم اشتهار یافت و شعر نیز می سروده . از شاگردانش محمدبن نصربن صغیر القسیرانی است که ادبیات و حکمت نزدوی آموخته است . وفاتش را می گویند در صفر سال 516 هَ. ق . در دمشق اتفاق افتاده . تألیفی از وی نام برده نشده است . (گاهنامه از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).