توقیت

توقیت . [ ت َ ] (ع مص ) وقت نهادن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (دهار). وقت نمودن . (آنندراج ). هنگام ، پیدا کردن . یقال : وقته لیوم کذا؛ مثل اجلته . وقت موقت نعت است از آن و قری ٔ قوله تعالی و اذا الرسل وقتت (قرآن 77 / 11) (مشددة و مخففة) و اقتت بالهمزه کما فی وجوه اجوه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). وقت پدید کردن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || در اصطلاح محدثین ، وقت معین و معلوم کردن ظهور امام دوازدهم را، و آن منهی عنه است . (یادداشت ایضاً).