تپتکلغتنامه دهخداتپتک . [ ت َ پ ُ ] (اِ) باقیمانده ٔ ساقه ٔ خشک که از اطراف تنه از پایین تا بالا قرار گرفته وبکمک آنها بالای نخل میروند. (لغت بلوچ «نیک شهر»).
