تکلةلغتنامه دهخداتکلة. [ ت ُ ک َ ل َ ] (ع ص ) رجل تکله ؛ مرد عاجز که کار خود را بدیگری سپارد و بر وی تکیه نماید. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).وکلة. (اقرب الموارد). رجوع به وَکَل و وکلة شود.
