تکیه جای

تکیه جای . [ ت َ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) محل آسایش و پناهگاه و ملجاء. (ناظم الاطباء). تکیه گاه . (آنندراج ) :
برون از جهان تکیه جایی طلب کن
ورای خرد پیشوایی طلب کن .

خاقانی .

چو آن یاوری نیست در دست و پای
که در مهد مینو کنم تکیه جای .

نظامی .

خستگان را به مژده ٔ صحت
تکیه و تکیه جا فرستادی .

عرفی (از آنندراج ).

رجوع به تکیه گاه شود.