تک افتادن

تک افتادن . [ ت َ اُ دَ ] (مص مرکب ) تنها واقع شدن . بزیر افتادن .
- امثال :
حسن نزاد و نمرد، از پشت بام تک افتاد و مرد . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).