تگاولغتنامه دهخداتگاو. [ ت َ ] (اِ مرکب ) بر وزن و معنی تگاب است که زمین پست پرآب و علف . || ظرفی که به عربی قیف میگویند. || جنگ و خصومت . || پرده ای از موسیقی .(برهان ). به همه ٔ معانی رجوع به تکاو و تگاب شود.
