تگاپوی
لغتنامه دهخدا
تگاپوی . [ ت َ ] (اِ مرکب ) تگ و پوی باشد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 525) :
چو رویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تگاپوی و گرد سیاه .
رجوع به تکاپو و تک و تگ شود.
چو رویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تگاپوی و گرد سیاه .
فردوسی .
رجوع به تکاپو و تک و تگ شود.