تیحانلغتنامه دهخداتیحان . [ ت َی ْ ی َ / ی ِ ] (ع ص ) آنکه پیش آید بکاری که نباید. || آنکه خود را در بلا افکند. || اسپی که از نشاط خمان و چمان رود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
