تید

تید. [ ت َ ] (ع اِ) نرمی و آهستگی . یقال : تیدک یا هذا؛ یعنی نرمی و آهستگی کن . و یقال : تیدک زیداً و تید زید؛ یعنی بگذار او را و هو اما مصدر و الکاف مجرورة او اسم فعل ، و الکاف للخطاب . و نزد ابن مالک اسم فعل است وبس . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).