تیره چهر
لغتنامه دهخدا
تیره چهر. [ رَ / رِ چ ِ ] (ص مرکب ) مخفف تیره چهره . سیه روی . سیاه و تاریک :
تو گفتی که اندر شب تیره چهر
ستاره همی برفشاند سپهر.
رجوع به ماده ٔ بعد و تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
تو گفتی که اندر شب تیره چهر
ستاره همی برفشاند سپهر.
فردوسی .
رجوع به ماده ٔ بعد و تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.