تیرک

تیرک . [ رَ ] (اِ مصغر) تصغیرتیر است . (برهان ) (آنندراج ). مصغر تیر؛ یعنی تیر کوچک . (ناظم الاطباء). || تیر و رکن . وردنه . چوبک . شوبق (معرب ). مرقاق . (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تیر تتماج و تیر نان در ذیل ترکیبهای کلمه ٔ تیر (معنی دوم ) شود. || آبله هائی که در دیگ آب جوشان به سبب پخته شدن گوشت یا در میان روغن جوشان بهم میرسد و بخاری که از پاره شدن آبله ٔ دیگ شله و حلیم و هریسه و مانند آن می جهد. (برهان )(از ناظم الاطباء). || وجع را گویند. (فرهنگ جهانگیری ). وجع که مانند سوزن و جوال دوز می خلیده باشد. (فرهنگ رشیدی ). جستن درد و وجع هم هست در اعضاء. (برهان ). دردی که مانند سوزن در اعضاء آدمی می خلد. (ناظم الاطباء). وجع را گویند که مانند سوزن و جوالدوز خلنده باشد. (انجمن آرا) (آنندراج ) :
چون سنگ درون گرده گردد مدرک
از درد زند گرده چو تیرک ناوک
در گرده ٔ کس چو باد گردد مدرک
نافع باشد کمار و اسپوس و نمک .

یوسفی طبیب (از انجمن آرا) (از آنندراج ).

رجوع به تیر کشیدن شود.