تیزی دادن

تیزی دادن . [ دَ ] (مص مرکب ) برندگی و تندی دادن . لبه یا نوک چیزی را :
سوهان فلک تا گل عدل تو شکفته ست
تیزی نتواند که دهد خار ستم را.

انوری (از آنندراج ).

|| روانی دادن سخن و جزآن را :
در معرکه ٔ نظم به اوصاف رخ دوست
تیزی ز سخن میدهم آن تیغزبان را.

علی خراسانی (ایضاً).

رجوع به تیز شود.