تیغآرای
لغتنامه دهخدا
تیغآرای . (نف مرکب ) در صفات دست . (آنندراج ). ماهر و چابک در شمشیر زدن :
بار سر کردی ز گردن دور دشمن را به تیغ
بار گردن گشت اکنون دست تیغآرای من .
بار سر کردی ز گردن دور دشمن را به تیغ
بار گردن گشت اکنون دست تیغآرای من .
علی خراسانی (از آنندراج )