ثبیتلغتنامه دهخداثبیت . [ ث َ ] (ع ص ، اِ) نعت از ثبات و ثبوت . || مرد دلاور. || مرد ثابت عقل . || اسب سبک و تیز رو. || ایستاده . برجای مانده . قرارگیرنده .
