ثجرةلغتنامه دهخداثجرة. [ ث ُ رَ ] (ع اِ) میانه ٔ سینه یا اعلای آن . || گرداگرد مغاک چنبر گردن . || بروت شتر. || پاره ٔ پریشان از گیاه و جزآن . || میان وادی و فراخی آن . ج ، ثُجر.
