ثناخوان
لغت‌نامه دهخدا
ثناخوان . [ ث َ خوا / خا ] (نف مرکب ) مدّاح :
گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست
بنده ٔ شاه شمائیم و ثناخوان شما.
صدثنا خوان که یکتن است چو او
بزم او را دو صد ثناخوان باد.
گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست
بنده ٔ شاه شمائیم و ثناخوان شما.
حافظ.
صدثنا خوان که یکتن است چو او
بزم او را دو صد ثناخوان باد.
