جاجرمی
لغت‌نامه دهخدا
جاجرمی . [ ج َ ] (اِخ ) ابراهیم بن محمدبن ابراهیم الجاجرمی ، مکنی به ابی اسحاق . فقیهی صالح است و حافظ قرآن و در جامع منیعی در نیشابور ساکن بود و در نمازهای پنجگانه از عبدالجباربن محمد البیهقی نیابت امامت میکرد و از ابوالحسن علی بن احمدبن محمد المدینی و از ابوعلی نصراﷲبن احمدبن عثمان الخشنامی و جز ایشان حدیث شنید و از وی احادیث نیشابور استماع شده است . (الانساب سمعانی ).
