جاخشوک
لغتنامه دهخدا
جاخشوک . (اِ) داس . آلتی است که زراعت با آن درو کنند. (لغت فرس اسدی ) :
ای خواجه گر بزرگی و اشغال نی ترا
برگیر جاخشوک و برو می درو حشیش .
رجوع به جاخسوک شود.
ای خواجه گر بزرگی و اشغال نی ترا
برگیر جاخشوک و برو می درو حشیش .
دقیقی .
رجوع به جاخسوک شود.