جاخلغتنامه دهخداجاخ . [ جاخ خ ] (ع ص ) کسی که از جائی بجائی شود. || کسی که شکم خود را بلند کند. || کسی که هر دو بازو را در سجده باز دارد. || درازکشنده با تمکن و استرخاء. کسی که با نرمی و سستی دراز کشد. (منتهی الارب ).
