جاسمی
لغت‌نامه دهخدا
جاسمی . [ س ِ ] (اِخ ) نعمةاﷲبن هبةاﷲ بن محمد. مکنی به ابی الخیر از فقهأاست . ابوالقاسم گفت : وی از مردم قریه جاسم است و در دمشق از ابوالحسن علی بن محمدبن ابراهیم حنائی و ابوالحسین سعیدبن عبداﷲ نوائی حدیث استماع کرده و ابوالحسین احمدبن عبدالواحدبن البری و ابوالحسن علی بن محمدبن ابراهیم حنائی از وی روایت کنند. (از معجم البلدان ج 3).
