جاسپردن
لغتنامه دهخدا
جاسپردن . [ س ِ پ ُ دَ ] (مص مرکب ) دادن جاو مکان . || مردن . (آنندراج ) :
آنروز که آدم صفی جا بسپرد
میراث به وارثان یکایک بشمرد
هرکس به هوای طبع چیزی برداشت
جز من دگری ز عشق میراث نبرد.
آنروز که آدم صفی جا بسپرد
میراث به وارثان یکایک بشمرد
هرکس به هوای طبع چیزی برداشت
جز من دگری ز عشق میراث نبرد.
واله (از آنندراج ).