جاندرازی
لغت‌نامه دهخدا
جاندرازی . [ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) عمردرازی . (آنندراج ). درازی عمر. (ناظم الاطباء). طول عمر :
از پی جاندرازی شه شرق
کردم آفاق را بشادی غرق .
ز بهر جان درازیش از جهانشاه
ز هر دستی درازی کرد کوتاه .
جان درازی تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوک مژگان تو بی چیزی نیست .
ترا ای سرو باغ سرفرازی
چه گویم جز دعای جان درازی ؟
همش تا حشر بادا جان درازی
همش سرسبز باد و سرفرازی .
من دعای جاندرازی آن مقصد والا میگویم و چون دستار بندقی سرافرازی او از واهب ستار میخواهم . (نظام قاری ص 147).
از پی جاندرازی شه شرق
کردم آفاق را بشادی غرق .
نظامی .
ز بهر جان درازیش از جهانشاه
ز هر دستی درازی کرد کوتاه .
نظامی .
جان درازی تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوک مژگان تو بی چیزی نیست .
حافظ.
ترا ای سرو باغ سرفرازی
چه گویم جز دعای جان درازی ؟
کاتبی .
همش تا حشر بادا جان درازی
همش سرسبز باد و سرفرازی .
کاتبی .
من دعای جاندرازی آن مقصد والا میگویم و چون دستار بندقی سرافرازی او از واهب ستار میخواهم . (نظام قاری ص 147).
