جانربا

جانربا. [ رُ ] (نف مرکب ) جان ربای . رباینده ٔ جان . گیرنده ٔ جان . چیزی یا کسی که جان را بخود جذب کند :
میان نرگسستان در سرشک جان ربا دارد
سرشک جان ربادیدی میان نرگسستانا .

منجیک .

چو باد دمان از پیش سوخرای
همی تاخت با نیزه ٔ جان ربای .

فردوسی .

گر سایه ٔ همای برافتد بدشمنانت
چون خجلت عقاب اجل باد جانربای .

سوزنی .

صولت جانربای او بربود
گوی دولت ز صولجان ملوک .

خاقانی .