جانه دارلغتنامه دهخداجانه دار. [ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) محافظت کننده . نگاهبان . || نگاهدارنده ٔ اسلحه ٔ جنگ . || (اِمرکب ) رزق و روزی . قوت لایموت . (برهان ) (آنندراج ).
