جان آدم
لغت‌نامه دهخدا
جان آدم . [ ن ِ دَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روح آدم . روان آدم . || کنایه از چیز غریب و کمیاب :
این حرف نقش لوح مزار سکندر است
بگذار آب خضر مگر جان آدم است .
|| شراب :
ای جان آدم اینهمه قالب تهی نبود
سازند از برای تو کاواک شیشه را.
این حرف نقش لوح مزار سکندر است
بگذار آب خضر مگر جان آدم است .
محمداسلم سالم (از بهار عجم ).
|| شراب :
ای جان آدم اینهمه قالب تهی نبود
سازند از برای تو کاواک شیشه را.
(از بهار عجم ).
