جان افروز

جان افروز. [ اَ ] (نف مرکب ) جان افروزنده . فروزنده ٔ جان . تازه کننده ٔ جان . روشن کننده ٔ جان . شادکننده :
بهشت جاودان آنروز بینم
که آن رخسار جان افروز بینم .

(ویس و رامین ).

که بگو ای امیر جان افروز
که شب تیره به بود یا روز.

سنایی .

ز آنکه اقبال خویش را دیدم
با رخ دلگشای جان افروز.

انوری .

جان خاقانی فدای روی جان افروز تست
گرچه خصم اوست جانان یار جانان جان تو.

خاقانی .

هنوز آن مهر بر درج رحم داشت
که جان افروز گوهر گشت پیدا.

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 27).

تا حسن جانفروز تو بینند عاشقان
بردار یکدم از رخ خود این نقابها.

اسیری (ازبهار عجم ).

جز لقای روی جان افروز دوست
درد ما را نیست درمان ای طبیب .

اسیری لاهیجی (از بهار عجم ).

رجوع بجان افروختن شود.