جان گران
لغت‌نامه دهخدا
جان گران . [ گ ِ ] (ص مرکب ) مقلوب گران جان . (آنندراج ). سخت جان :
من بسخن مبدع و منکر مرا
جوقی از این سرسبک جان گران .
شاه است گران سر ار چه رنجی
زین بنده ٔ جان گران ندیده ست .
گفتم بخیال او که آوخ
من دل سبکم تو جان گرانی .
من بسخن مبدع و منکر مرا
جوقی از این سرسبک جان گران .
خاقانی .
شاه است گران سر ار چه رنجی
زین بنده ٔ جان گران ندیده ست .
خاقانی .
گفتم بخیال او که آوخ
من دل سبکم تو جان گرانی .
خاقانی .
