جان بدرآوردن
لغتنامه دهخدا
جان بدرآوردن . [ ب ِ دَ وَ دَ ] (مص مرکب ) جان بدربردن . جان برون بردن . سالم ماندن . نجات یافتن :
عجب از کشته نباشد بدر خیمه ٔ دوست
عجب از زنده که چون جان بدرآورد سلیم .
رجوع بجان بدربردن شود.
عجب از کشته نباشد بدر خیمه ٔ دوست
عجب از زنده که چون جان بدرآورد سلیم .
سعدی .
رجوع بجان بدربردن شود.