جان ربودهلغتنامه دهخداجان ربوده . [ رُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) جان بدر رفته . جان از دست داده . ناتوان . ضعیف : بیمار جان ربوده برون آمدم ز ری شاخ حیات سوخته و برگ راه نه .خاقانی .