جان سخنگویلغتنامه دهخداجان سخنگوی . [ ن ِ س ُ خ َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جان سخن گوینده . جان ِ گویا. روان سخن گو. نفس ناطقه : تویی جان سخنگوی حقیقی که با روح القدس دائم رفیقی .ناصرخسرو.